Nou, daar zit ik dan op mijn kamertje in Amersham. De was is gedaan, bedden zijn opgemaakt en het stof heeft plaats gemaakt voor een laagje polish & shine. Het is stil in huis, want de kinderen zijn naar school en op van maandagochtend t/m woensdagmiddag zelfsbij hun vader. Heerlijk, zou je denken, veel vrije tijd in een echte Engelse omgeving met veel andere au pairs in de buurt. Toch voelt dat nu ik hier woon anders. Thuis leek het een volmaakt plaatje: een gezellig gezin in een leuk plaatsje met genoeg afwisseling tussen werk en vrije tijd. Waar je niet zo snel aan denkt is dat je je elke avondals een leeggeslurpte batterij je bed in stort, je daarvoor nog zo je best heb staan doen op jouw allereerste maaltijd voor de kinderen die ze vervolgens 'opeens' niet meer lustten en met dichtgeknepen neus opaten, je hier nog niet direct goede vrienden hebt omdat het een heel kennismakingsproces is, alle cursussen in de zomer niet doorgaan of net zo duur zijn als een midweekje weg, het openbaar vervoer hier nog niet helemaal zo up-to-date is als in Nederland (ja, dat is het daar echt wel) en het eten hier nou niet bepaald haut cuisine is. En oh ja, klein detail: er is geen familie in de buurt.

Opzich valt er aan heel veel van de bovengenoemde dingen wel te wennen, maar alles kost tijd en best veel energie. Ik mag me gezegend voelen dat de school van de kids hier in de straat is, want dan hoeven ze 'maar' 2x over te steken. Na een paar kleine disussies over dat de jongste 'al wel 7 jaar is' en 'dat ik toch echt degene ben die de verantwoordelijkheid over ze heeft' gaat het schoolgaan best goed en ook krijgen ze door dat ik toch echt niet ál hun tassen in mijn eentje mee naar huis draag.
Naast dat oppas/opvoed-gedeelte komt er nog een aantal moeilijkere dingen om de hoek kijken, zoals de andere opvattingen in de opvoeding, andere huisregels, het constant zelf moeten nadenken over het koken, maar vooral ook: alleen zijn zonder familie. Dat laatste is iets wat ik erg heb onderschat, want voor mij is dat gemis groter en heftiger dan ik had verwacht. Bij familie kun je namelijk opladen, lekker jezelf zijn, je verhalen vertellen en gewoon samen zijn zonder dat je iets tegen elkaar hoeft te zeggen, je begrijpt elkaar namelijk toch wel omdat je de ander door en door kent. De afgelopen twee weken liep het op dat gebied nogal stroef met mijn host mum, want ze had er geen rekening mee gehouden dat je naast het huishouden doen ook echt tijd nodig hebt om te settelen en dat je -als je ergens nieuwe bent- niet meteen perfect weet hoe alles werkt. Gelukkig hielp SmartAuPairs (het bureau waar ik door geplaatst ben in Engeland) me hier erg goed mee en na twee goede gesprekken begrijpen mijn host mum en ik elkaar veel beter. Toch blijft de opvatting over de rol als au pair voor het gezin anders dan voor de au pair zelf denk ik, want voor mij is het natuurlijk een once-in-a-lifetime-ervaring waar ik alles uit wil halen terwijl het voor de familie gewoon een hulp in de huishouding is die hier toevallig ook slaapt en voor de kinderen zorgt. Doordat dit totaal anders is dan hoe ik het voor me zag heb ik afgelopen week flink heimwee gehad, want je komt na alle nieuwe ervaringen dan op een punt waarbij je denkt: 'Is dit het?' 'Wat doe ik hier?' en 'In Nederland is alles echt veel beter'. Als dan ook de kinderen niet meewerken en je de hele dag alleen thuis bent vind je jezelf soms toch terug achter je computer, zoekend naar vliegtickets richting Amsterdam.

Natuurlijk heb ik niet alleen maar stil gezeten en probeer ik veel leuke dingen te doen, want ik wil ook wat van Engeland zien nu ik hier toch ben! Gelijk op de eerste maandag dat ik hier was ben ik -vol energie en nog met ongetrainde kuiten- de berg op geklommen naar de winkeltjes in Amersham-on-the-Hill, zoals ze dat hier noemen. Alhoewel er weinig winkels zijn is het toch een schattig straatje met allerhande winkels, zoals een dierenwinkel, boekwinkel, fietsenwinkel en vooral heel veel charity shops. Dit laatste kennen wij in Nederland (bijna) niet, wat ik eigenlijk zonde vind. Je vindt hier zowel tweedehands als nieuwe, gedoneerde spullen die netjes uitgestald staan en voor een heel klein prijsje verkocht worden. Een deel van de opbrengsten gaat naar het goede doel waar de winkel aan verbonden is en alleen in Amersham zijn er al een stuk of vijf!
Naast het inslaan van de 'nodige' spullen heb ik ook de sportschool al bezocht. Gelukkigis die wel even modern als in Nederland, de mensen zijn er erg behulpzaam en het zwembad heeft veel faciliteiten! Helaas kickt de moeheid (en daarna nog eens verkoudheid

) ook wel eens in dus de routine van de sportschool bezoeken moet nog ingebouwd worden.

Het uitzicht vanuit een echte Londense, rode dubbeldekker, bovenin!

Goed, verder was het een redelijk rustige week met een paar meetings met andere au pairs en hethalen en brengenvan de jongens. Ik ben dan zo iemand die er in het weekend gelijk op uit wil, en hoe. Vol enthousiasme sprak ik met andere au pairs af om op zondag Hampton Court Palace te bezoeken, maar omdat dat bijna 3 uur reizen is vanuit Amersham besloot ik in een hostel te logeren van zaterdag op zondag. Zo zou ik in de buurt ook nog iets leuks kunnen doen op zaterdag en hoefde ik die reis niet twee keer op één dag te maken. Uiteindelijk is dit plan ook precies gelukt, maar de manier waarop was nog niet helemaal soepel

Ten eerste is het plannen van een busreis naar Londen best lastig, want je hebt hier niet één app waar je alles mee kunt plannen. Elke vervoerder heeft een andere en de bussen kun je het beste via Google Maps vinden. Als je van buiten Londen komt is de reisinformatie soms gebrekkig, maar uiteindelijkkom je er wel ;)In mijn reisgids had ik de Kew Gardens gevonden om heen te gaan die erg dichtbij mijn hostel in Hounslow lagen. Uiteindelijk ben ik er gekomen via een ongepland bezoekje aan Heathrow Airport, maar die lange reis was het bezoekje meer dan waard! De Kew Gardens zijn de meest complete botanische tuinen ter wereld en dat is ook de beste beschrijving die ik kan geven. Er hangt een magische sfeer omdat het één groot park is met allemaal verschillende gedeeltes diemooi in elkaar overlopen. Zo kon je onder andere de waterlelie-kas bezoeken of een kijkje nemen in de Japanse tuin. Zelf droomde ik helemaal weg in de grote rozentuin, want zodra je de kassen uit komt wordt je ontvangen door een heerlijke geur van een mix van rozen.

Het fijne was dat alles op een korte loopafstand van elkaar ligt waardoor je eigenlijk het hele park in een paar uur kunt bekijken en dat heb ik dus ook gedaan! Hongerig en voldaan liep ik naar het restaurant van het park toe, maar helaas was dat al wat eerder gesloten. Nadat ik aan een happy hipster de busroute naar mijn hostel had gevraagd en dat op papier had overgenomen omdat mijn mobiel leeg was, kwam ik dan toch eindelijk in de straat van het hostel aan. Omdat er in veel steden op elke straathoek wel een supermarktje of snackbar-achtig-winkeltje zit ging ik met goede moed op onderzoek uit, ondanks dat het al half 10 was en ik nog moest inchecken. Dit liep helaas op niks uit, dan maar hopen dat het hostel iets lekkers serveert. Na een klein paniekmomentje door het niet kunnen vinden van het hostel terwijl het al donker was en het barstte van de creeps op straat kwam ik er dan toch aan, maar huh: een pub? Waar is dan de ingang van het hostel? Ik liep naar de bar waar de enige medewerker van het hostel mij via een piepkleine balie naar mijn kamer bracht. Ik sliep in een vrouwenkamer met 5 anderen, nou dat heb ik geweten! Ik deed de hele nacht geen oog dicht door in- en uitlopende dronken mensen, luide telefoongesprekken, walmen rook die langs mijn bed trokken en licht dat maar niet uit werd gedaan. Tijdens mijn WhatsApp-gesprek midden in de nacht met mijn vader leerde hij mij een belangrijke les: alle waar is naar zijn geld en dat heb ik nu wel geweten.

Deindrukwekkende grote waterlelies van ruim een meter doorsnee!

Hampton Court Palace

Goed, gelukkig komt er altijd weer een nieuwe dag, dus op naar Hampton Court Palace! Na even gewacht te hebben op de andere au pairs zijn we op avontuur gegaan: wat een groot en statig paleis is het Hampton Court zeg! Binnen kon je verschillende kamers bekijken en naar schilderijtentoonstellingen gaan en buiten kon je de koninklijke tuinen bezoeken. Het weer zat gelukkig erg mee en je verwacht het niet, maar ik ben zelfs een beetje verbrand! (Ja ja, ook in Engeland kan de zon schijnen). Op de terugweg naar Amersham belandde ik ongepland ook nog in een ware citytrip door hartje Londen -mijn bus naar het station reed toevallig die route- en dat was geweldig! Ik heb deze stad echt gemisten tegelijkertijd voelt het ook alsof ik nooit ben weggeweest.

Opeens zag ik daar toch echt het hart van Londen, en hoe! De skyline in een overzicht, wat had ik dat gemist...

Na een lange reis, het geluksmomentje van een bord spaghetti en een zacht bed om 's avonds in te ploffen wordt het vanzelf weer maandagochtend, dus aan de bak maar weer! Gelukkig heeft al mijn familie thuis Skype, dus na al het schoonmaakwerk te hebben gedaan en de gillende kinderen naar school te hebben gebracht kunnen we vaak even bijpraten.

De nieuwe Queen of England!

Het advies wat het meest wordt gegeven als je heimwee hebt is: 'Ga iets leuks doen, zoek andere au pairs op en get out of your room!'. Toch doe ik het net ietsjes anders, want alsmaar op pad zijn zorgt soms juist voor onrust en al die nieuwe mensen ontmoeten is leuk, maar een gesprek met echte vrienden geeft soms net wat meer energie. Gelukkig zijn mijn vrienden mij ook niet vergeten, plan ik af en toe een leuk uitstapje en verkoopt de supermarkt ook bloemen (want ja, soms mag je jezelf ook best eens iets leuks geven

). Ik doe mijn best om te wennen aan het ritme en de routine hier, me thuis te voelen en van alles te genieten. Het wennen gaat langzaam en kost tot nu toe meer energie dan het oplevert, maar met lieve kaartjes en pakketjes uit Nederland (dankjewel mama! <3), WhatsApp en Skype moet ik zo een heel eind komen! En wat ze bij SmartAupairs zeiden: als je thuis komt is het alsof je niet bent weggeweest, dus probeer wat van je tijd te maken! Dat ga ik zeker proberen, ik houd jullie op de hoogte! :)

X Nynke